David Lynch zrezygnował z reżyserowania "Gwiezdne Wojny: Część VI - Powrót Jedi" na rzecz reżyserii filmu "Diuna".
Rolę doktora Yueh'go zaproponowano Johnowi Hurtowi.
Glenn Close zrezygnowała z roli Lady Jessici, ponieważ nie chciała grać "dziewczyny, która cały czas biegnie i upada za mężczyzną".
Rolę imperatora Shaddam IV miał otrzymać słynny malarz Salvador Dali.
Pod uwagę do roli księżniczki Irulan brane były: Jodie Foster, Brooke Shields, Kim Basinger, Melanie Griffith, Michelle Pfeiffer, Meg Ryan, Jennifer Jason Leigh, Kristy McNichol, Tatum O;Neal, Bridget Fonda i Sarah Jessica Parker. Angaż ostatecznie otrzymała Virginia Madsen.
Propozycję wcielenia się w postać Paula Atrydy odrzucił Val Kilmer. Pod uwagę do roli brany był Dexter Fletcher, a o możliwość gry ubiegał się Christopher Reeve. Angaż ostatecznie otrzymał Kyle MacLachlan.
Niektóre sceny były filmowane w tych samych miejscach i w tym samym czasie co sceny do filmu "Conan Niszczyciel" (1984).
Film nakręcono w Meksyku, Samalayuca, Parku Narodowym El Pinacate y Gran Desierto de Altar Biosphere Reserve w Altarze (Meksyk), Yumie (Arizona, USA) oraz w Zzyzx (Kalifornia, USA).
200 ludzi przez 2 miesiące oczyszczało ręcznie 3 mile kwadratowe pustyni w Meksyku na potrzeby filmu.
Najpierw film miał wyreżyserować mało znany reżyser Alexandro Jodorowsky, a później Ridley Scott, który zasłynął wtedy realizacją "Łowcy androidów". Niestety nieporozumienia (odmienny pomysł na film i jego fabułę) pomiędzy Scottem, a Dino De Laurentisem (producent) sprawiły, że zrezygnowano z udziału twórcy "Obcego". Dopiero później zainteresowano się udziałem w filmie Davida Lyncha.
Zdjęcia do filmu trwały aż 10 miesięcy.
W telewizji amerykańskiej ukazała się wersja filmu trwająca około trzech godzin i zawierająca znaczące zmiany w stosunku do oryginalnego filmu dlatego David Lynch kazał usunąć swoje nazwisko z tej wersji filmu i zastąpić je Alanem Smithee.
Ścięgna widoczne, gdy Paul łapie robala, zrobione były z kondomów.
Wygląd filtrfraków został zaczerpnięty z podręcznika medycznego "Gray's Anatomy".
Przy produkcji filmu zatrudniono 1700 ludzi i wybudowano 80 planów w 16 studiach. Prace przy filmie łącznie trwały 6 lat, zaś David Lynch uczestniczył przy projekcie przez trzy i pół roku.
W wydaniu filmu na wideo obraz przez około 20 minut był fotograficznie odwrócony, przez co pojawiły się pewne wpadki, takie jak pierścień Paula znajdujący się na jego lewej ręce.
Zdjęcia do filmu nakręcono w Hrabstwie Imperial (Kalifornia, USA) oraz w Meksyku i na wydmach Pustyni Samalayuca (Meksyk).
David Lynch początkowo miał wyreżyserować dwa kolejne sequele do filmu. Jednak z powodu słabego box office planów nigdy nie zrealizowano.
Gra komputerowa "Emperor: Battle for Dune" z 2002 roku, była oparta na tej samej powieści. Muzyka w grze pochodzi z filmu "Diuna" (1984), tak samo jak kostiumy i niektóre kadry.
Sceny treningowe z filmu "Dune", wykorzystane zostały w 2002 roku w filmie "Equilibrium", które możemy dostrzec w charakterystycznej postaci Kendo.
Scenę z pustynnym czerwiem wykorzystano i dokładnie odwzorowano w filmie "Madagaskar" (2005), kiedy to jeden z bohaterów filmu będąc w dżungli, widzi jak mała kaczuszka jest pożerana przez krokodyla.
Na potrzeby niektórych scen w filmie, oświetlenie czerpało moc ponad miliona watów, podejmując 11,000 amperów.
Z całego scenariusza do filmu, zostało zaakceptowane tylko 135 stron.
Kręcenie scen z udziałem doktora Kynesa (Max von Sydow), trwało w sumie dwa tygodnie.
Jest to pierwszy film, w którym generowano komputerowo ludzki wygląd, w tym przypadku miało to miejsce przy tarczach chroniących ciało.
Kinowa wersja "Diuna" jest tylko jedna, a porównując ją z mini serialem, który pokazywał nam, jak Thufir Hawat przeżył, trzeba wspomnieć, że na potrzeby filmu "Diuna" z 1984 roku, zrobiona została scena śmierci Thufira, ale jej nie zastosowano.
W realizacji filmu brało udział ponad 1000 osób, w tym siedmiuset-osobowa ekipa, 53 aktorów i ogromna ilość statystów.
David Lynch nie zarezerwował sobie praw do zmontowania ostatecznej wersji filmu "Diuna".
Ubrania noszone przez członków Gildii były wykonane z worków na zwłoki, które znajdowały się w budynku niedziałającej już straży pożarnej (z 1920 roku). Worki te, zanim zostały przerobione na ubrania, były już kilkakrotnie używane wcześniej.