Kiedy zobaczylam na ekranie postac Anny,granej przez Jodhi May, bylam pewna,ze opowiedziana bedzie historia milosna (wiadomo artysci lubia romanse...).Jednak potem pokazano Dostojewskiego,czlowieka w podeszlym wieku (zeby nie powiedziec starego) zniszonego przez zycie (zaskoczylo mnie to,bo , jak juz pisalam, spodziewalam sie historii milosnej,a po drugie nie wiedzialam,ile lat mial piszarz tworzac "Gracza"). Obserwowalam prace Anny w domu Dostojewskiego - domu duzym, brudnym, zaniedbanym, w ktorym ciezko bylo sie odnalezc tak mlodej dziewczynie.Sluchalam opowiesci,ktora jej dyktowal...i razem z Anna zaczynalam zyc powiescia, podziwiac autora...Anna zakochala sie w Dostojewskim.Oczarowal ja swoja osoba i mysle,ze tez bezradnoscia.Porzucila dla niego narzeczonego, z ktorym czekala ja lepsza przyszlosc.Ale nie dziwie sie jej - Michael Gambon zagral Dostojewskiego w taki sposob,ze trudno bylo sie nie zakochac...
Polecam, nie tylko jako wyjscie do kina ze szkola zamiast lekcji , bo nie czesto juz robi sie filmy,w ktorych widac,jak w postaci ksztaltuja sie emocje.