Są filmy drogi, podczas których przemierzamy wraz z bohaterem (lub bohaterami) świat przedstawiony, delektując się nie tyle tym, co w danym świecie jego (i nas) spotka, a raczej samą drogą. Filmy takie, mają tendencję do przyjemnego płynięcia, a my jako ci Nomadzi, płyniemy wraz z fabułą. W tym przypadku wydaje się, że jest podobnie, a jednak jakoś inaczej, dziwnie, mimo podobieństwa całkiem nieznajomo. Zamiast drogi - fotel, zamiast podróży - siedzenie, zamiast zmieniających się obrazów - jeden pokój. Niby wszystko, tak jakby już widziane, odczuwane, a jednak obce. Główny bohater nie porusza się, a my towarzyszymy mu w tym "filmie siedzenia", w jego siedzącym życiu. Zdawać by się mogło, że na żadną podróż nie możemy tu liczyć. Okazuje się jednak, że to co znane, szybko przychodzi. Podróżujemy z głównym Wielorybem, przez światy emocji, człowieczeństwa i kresu życia. Wieloryb, choć duży i ciężki, nie może pozostać stateczny. Zabiera nas więc w podróż, w głębiny swojego życia. Może jest to zatem, nowy rodzaj kina drogi? Podróżą nie związaną z ruchem, podróżą fizyczną, a tą zdawać by się mogło bierną, psychiczną? Polecam Państwu ten nowy rodzaj kina, ten wyzuty z bodźców, mało dynamiczny obraz, który mimo siedzącego rodzaju, może zabrać Państwa na bezkresną przygodę w głąb bohaterów i samych siebie.