Nie wrzucaj sobie, wiem co czujesz ale czasem to kwestia różnych wypadkowych, nie znaczy to że jesteś mniej wartościowy

Nie wiem co myśleć

Wszystko na świecie to gówno (oprócz moczu). Poza tym jest taka teoria, że człowiek został stworzony nie z prochu a właśnie z gówna.

Znam, chłopaka który do 23 roku życia był 4 razy w Amsterdamie, po raz pierwszy pojechał jak miał 20 lat, Litwa, Słowacja, Gruzja, Mediolan, Malta, Dania, Japonia. Chciałbym zostawić tyle telefonu i internetu. Zmarnowałem sobie życie, nie wymieniłem wszystkich państw, które odwiedził tamten facet,muszę zrobić listę i je wszystkie kiedyś odwiedzić. Bardzo mi przykro, że mam już mniej do przeżycia i mnie to ogromnie boli. Zmarnowałem swoje życie, chciałbym aby było mniej telefonu oraz internetu. Ja nie mam nic w tym życiu. Kolega przez rok chodził do koleżanki, a potem uprawiał z nią seks, teraz jest jego dziewczyną. Ja nie mam w tym życiu nic. Tak bardzo się powtarzam, ale staram się żyć z dużym bólem i żalem. Kiedy byłem młodszy to wchodziłem do pokoju siostry a ona miała charakterystyczny tekst: "Przyszedłeś tutaj bo dawno nie byłem i długo się patrzysz !". Ja nigdy nie miałem za dużo prywatności oraz intymności w domu, wszyscy wiedzą co gdzie mam i ciągle mnie kontrolują. Wczoraj cały wieczór przepłakałem bo przeciež wiem, że nigdy nie będę przeżywał tyli podróży i to już nie w wieku 20 lat. Jestem beznadziejny i załamany, chciałbym zmienić wszystko w swoim życiu. Nigdy w życiu nie przeczytałem żadnej książki, uczę się gotować, ale bardzo powoli. Czuję się jak gówno. Chciałbym nauczyć się obsługi konsolety i grać DJ sety. Moje życie towarzyskie mnie rozczaruje, ale zapewne zmieni się na wolnym słuchaniu Fizyki. Za rok będę zdawać maturę z 8 przedmiotów, 400 zł od podejścia. Nie mam nic i żyję z niczym. Ostatnio ekscytuje mnie siłownia, matematyka i tenis. Myślę, że mogę w bezpieczny sposób korzystać z odżywek białkowych. Nigdy nie byłem na randce. Pamiętam jak kolega raz mi powiedział, że mieszka na Filtrowej 3 a raz, że na 73. Od razu powinienem się zorientować, że on nie chcę bym gościł. Ja na spacery po 22 wychodziłem tylko w Wrocławiu albo jak rodziców nie było. Marzą mi się "bieda wakacje" na Malcie. Zrobiłem trening i chcę mi się płakać. Poszukuję pracy w produkcji filmowej i fundraisingu WWF w Warszawie. Mam znajomego, który ma 21 lat i już był po pierwszym poważnym rozstaniu, mieszkał z dziewczyną, inne mieszkanie też ma.

Odczuwam potworny ból. Teraz bym się zaczął kąpać półtorej godziny temu, pomontował materiał do radio gdzie pracuję ochotniczo, spróbował umówić się na seks, zrobił sobie notatkę z przemyśleniami i poszedł spać. Niestety to kolejny piątek kiedy nie mam siły nic zrobić wieczorem poczynając od kąpieli. Paradoksalnie mam ostatnio więcej siły i zaczynam żyć z tym gównianym życiem, które mam a nie z tym które chciałbym mieć. Niestety, trzeba wykorzystać to co nam zostało przeszłość już nie wróci. Ostatnio mimo ogromnej woli walki nie mam nawet siły na próby umówienia się na one night stand. Poszukuję pracy m.in. w sklepie z komiksami. Moi znajomi z radio wszędzie gdzieś się śpieszą, mają jakieś życie a ja nic. Staram się opuszczać strefę dyskomfortu. Moja psychoterapeutka uważa, że pomijając kwestię finansowe mieszkając samemu paradoksalnie czułbym się mniej samodzielny bo zobaczyłbym co to znaczy. Wiem, że mam sobie z wszystkim radzić bo to jest normalne, ale na razie nie pozwala mi przede wszystkim psychika, psychoterapeutce chodziło o konfrontację. Byłem w SKM i przysłuchiwałem się rozmowie siedemnastolatków, byli tak pełni demonstracyjnej autonomii oraz przeżyć, "Nie chciałbyś więcej ruchać?". Żyję nadzieją, że z każdego dnia wycisnę jeszcze więcej bo stać mnie na dużo więcej niż mi się wydaje. Ja w wieku tych siedemnastolatków tego nie miałem. Nigdy o nic nie walczyłem i nigdy się o nic nie starałem, chcę to wszystko naprawić. Znam człowieka, który w wieku 20 lat ciągle gdzieś wychodził do znajomych. Ja nie mam tyle szczęścia w życiu. Nie wyjdę jutro z domu bo nie mam siły.