Sezon 1: Problem trzech ciał

Netflix znowu to zrobił! Udało mu się genialną wciągającą historie przemienić w przeciętne SF bez klimatu i drewnianym scenariuszem!

Zmiana Wonga w hot latine która umie zagrać jeden wyraz twarzy jest jeszcze większą zagadka niż te którą rozwiązują bohaterowie historii.

Jestem manaiakiem Liu Cixin. Uważam że i ile sceny w Azji są na bardzo wysokim poziomie, to sceny w UK są zasmucająco żenujące i płytkie.
Główny bohater (bohaterka) w wiecznie rozdziawioną buzią, że też jej zęby nie bolą, 5 ml kwasu w każdej wardze, rozmowy fizyków absurdalne.
Kto wybrał tę aktorkę na główną...

Genialna powieś sci-fi, która została okradziona z całej głębi.
Główne elementy powiązane z nauką i z samym problemem trzech ciał, czy wpatrującym się w ścianę, które w książce powodowały ciary rozkminy, zostały uproszczone i ściśnięte do rozmiarów kropki kwantowej. Natomiast do 11 wymiarów podnieisono nikomu...

W połowie drugiego odcinka zasnąłem. I na tym zakończę oglądanie tego serialu. Trzeba się postarać żeby zniechęcić mnie do filmu SF.
Naukowcy, fizycy którzy są elitą intelektualną świata klną jak szewcy. Nie akceptowalne dla mnie. Postaci z wirtualnej rzeczywistości do której przenoszą się bohaterowie są groteskowe....

Dlaczego scenarzyści to robią ? Mając znakomity materiał źródłowy, w tym przypadku lub na przykładzie Wiedźmina, wywracają historię do góry nogami i wychodzi coś, co ciężko obejrzeć do końca, a powieść świetna. To dlaczego oni to robią?