Znam oryginał. Bardziej doceniam intelektualnie, niż jestem fanem. Styl Cixin Liu (zwłaszcza budowanie postaci) po prostu mi nie leży. Cóż, mentalność i układy społeczne Chińczyków są mi obce. Dlatego ten serial bardzo mi się podobał: wyzbył się uciążliwości stylu oryginału. W końcu dobrze zbudowane postacie. Chciałem to wyraźnie podkreślić, bo nie jest to łatwe w serialach z większą ilością bohaterów. Tym bardziej, że postacie w oryginale, poza główną bohaterką, to właściwie NPC. Bardzo ładnie zrównoważone wątki prywatne z epickimi. Przyznam się, że nie czytałem i nie oglądałem niczego w sieci przed seansem. Zresztą, od razu mogłem przewidzieć zarzuty: niezgodne z oryginałem, drewniana gra aktorów, kiepskie efekty, spłaszczenie przesłania, poprawność polityczna, podmienione rasy, netflix znowu spieprzył. Czyli podstawowy zestaw pojawiający się pod każdym filmem i serialem sf będącym ekranizacją. Najczęściej na długo przed premierą. Nad serialem unosi się brytyjski vibe. Dobry scenariusz, inteligentne ogrywanie ograniczeń funduszy, świetni aktorzy, dobre dialogi. Co mnie zaskoczyło? CGI. Mimo że trochę telewizyjne i czasem walące cyfrą po oczach, jednak zrobione z zaskakującą wyobraźnią. Nie jest to serial idealny, nie waham się go jednak polecić nawet tak hardcorowym miłośnikom sf, jak ja. Można i pomyśleć, i się wzruszyć. O to przecież chodzi, prawda?